Teding van Berkhout
De Kuyperwijk in Delft is een prachtig voorbeeld van vroeg-naoorlogse stedenbouw, destijds ontworpen door S.J. van Embden en J.H. Froger. Het oorspronkelijke ontwerp is bijna ongewijzigd gerealiseerd en vormt vandaag de dag nog steeds een intact geheel. De wijk heeft een gevarieerde opbouw van woningtypologieën en bouwhoogtes, die tezamen één stedenbouwkundige compositie maken. De groenstructuur speelt daarbij een belangrijke rol. Gebouwen zijn steeds groen omzoomd en woningen zijn maximaal op het groen (en de zon) georiënteerd. Een mooi voorbeeld hiervan is de open bouwblokverkaveling aan de Van Blommesteinstraat, waarbij het binnenterrein door Mien Ruys ontworpen is en nog steeds in originele staat verkeert. Op een aantal plekken in de wijk bevinden zich speelweides, waar maatschappelijke voorzieningen of scholen gesitueerd zijn. Eén van deze locaties is de plek van de voormalige Gabriëlschool, waar dit ontwerp betrekking op heeft.
Het ontwerp voor het nieuwe appartementengebouw aan de Teding van Berkhoutlaan heeft een heldere structuur. Het gebouw is als een vrijstaand object ontworpen en voegt zich in de groene omgeving. Een vierlaags bouwvolume van galerijwoningen ligt parallel aan de straat met aan de zuidzijde een gedraaide kop van vijf bouwlagen. Deze verdraaiing benadrukt het alzijdige, vrijstaande karakter van het gebouw. In de hoofdopzet is de individuele woning duidelijk herkenbaar. De galerijen zijn voorzien van een gemetseld kader en gevelkolommen. De hoofdentree en verdiepingshallen zijn zoveel mogelijk van glas en de dubbele hoogtemaat op de bovenste verdieping geven het gebouw een bepaalde monumentaliteit. De vluchttrap aan de kop van de galerij is met metselwerk omkleed. Dit detail is een verwijzing naar de kleinschalige, vrijstaande trappenhuizen van het complex aan de Van Blommesteinstraat.
Het geheel aan balkons vormt een ruimtelijk spel van schuine lijnen en spiegelingen. De balkons lopen taps toe met een breed, open zitgedeelte en een meer besloten smaller deel, voorzien van een verticaal lamellenscherm. De schuine lijnen in het gevelbeeld zijn een subtiele verwijzing naar de karakteristieke, flauw hellende daken in de omgeving. Doordat de balkons per verdieping om en om verspringen ontstaat een ritmisch patroon in het gevelbeeld, versterkt door de gevarieerde raampartijen daarachter. Robuuste metselwerkpenanten tussen de terrassen onderling zorgen voor de privacy en geven het bouwblok een levendige plastiek. Dit beeld komt terug in het vijflaagse deel van het gebouw, waar de zijgevels eveneens verspringende raampartijen hebben.
Het ontwerp sluit aan op de omliggende vijftigerjaren architectuur, zonder historiserend te zijn. Kenmerkende thema’s uit de wederopbouwblokken in de omgeving, zoals spiegelingen in het gevelbeeld, loggia’s en dakoverstekken komen in de nieuwbouw terug. Daarbij springen kleinschalige details in het oog, zoals verbijzonderingen in het metselwerk en variaties in hekwerken. Op deze manier ontstaat een optimistisch en lossig beeld, passend bij de oorspronkelijke bebouwing. De kleurstelling is helder, met rood gemêleerde baksteen, witte beton, kaders en accenten, lichte hekwerken en veel glas. De bestaande gebouwen en de nieuwbouw vormen op deze manier een nieuwe, eigentijdse eenheid.
Oplevering | 2024 |
Opdrachtgever | Van Wijnen Projectontwikkeling-West |
Constructeur | Wijcon |
Bouwkunding aannemer | Van Wijnen Stolwijk |
Fotograaf | Jannes Linders |